Luiza Marcińczyk, mazurska pieśniarka ludowa, urodziła się 17 grudnia 1864 roku w Piszu, a zmarła 31 grudnia 1963 roku w Szczytnie. Jej życie związane było z rodzimą kulturą, co miało znaczący wpływ na jej artystyczną działalność.
Pochodziła z rodziny rolniczej, będąc córką Fryderyka i Karoliny. Od najmłodszych lat była otoczona atmosferą żywej miłości do polskiej kultury, co wpłynęło na jej późniejsze życie artystyczne.
Marcińczyk przyczyniła się do utrzymania polskości na Mazurach poprzez wykonywanie polskich pieśni w trakcie licznych wiejskich uroczystości. Cieszyła się dużą popularnością wśród mieszkańców regionu, co umocniło jej rolę jako świadomej kontynuatorki lokalnych tradycji.
Po zakończeniu II wojny światowej osiedliła się w Szczytnie, gdzie kontynuowała swoją twórczość. W tym czasie wykonywała pieśni dla Państwowego Instytutu Sztuki oraz Polskiego Radia w Olsztynie, co przyczyniło się do popularyzacji jej twórczości w szerszym kręgu odbiorców.
Warto również wspomnieć, że teksty jej pieśni zostały opracowane przez Marynę Okęcką-Bromkową oraz Władysława Gębika, co świadczy o trwałym wpływie jej twórczości w polskim folklorze. W uznaniu jej zasług w dziedzinie kultury, w 1955 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Adam Strug (muzyk) | Anna Zalewska-Ciurapińska | Iga GrzywackaOceń: Luiza Marcińczyk